|
A partir de les formes de plural vandir, vandar, vanin, es va formar, ja a l'Edat mitjana, un singular analògic vandur, vönd, vant: Menn komu brátt til þeirra og bóndi sá er þar bjó næst hét Þórir. Hann bauð Þorfinni til sín og þangað fór hann. Bóndi vísar þeim til hafnar. Ryðja skip og bera af föng sín. Eiríkur rauði býður Þorgilsi til sín og það þekkist hann og öllum þeim er hann vildi að þangað færu og þangað fóru tólf menn í Brattahlíð. Þorgilsi er skipað gagnvart Eiríki á annan bekk, þá Þorsteini hið næsta honum utar frá, þá Þorleifi, Kol og Starkaði. Þorfinni var fengin fóstra og vildi hann eigi mjólk drekka fyrr en myrkt var að og þá var hann af brjósti vandur. Ekki var Eiríkur margur til þeirra og verður vistin ekki með þvílíku bragði sem Þorgils ætlaði. Þorgils frétti að þrælarnir voru þar í landi með mikla kosti og sögðu fátt satt frá ferðum sínum. Þorgils lét sem hann vissi eigi.
— — — Aviat hi acudí la gent. El bóndi que vivia més a prop d'ells es deia Þórir. Aquest va convidar en Þorfinnur a estar-se a casa seva i en Þorfinnur així ho va fer.
El bóndi els va indicar (mostrar) com arribar fins al port. Ells varen descarregar la nau i portaren llurs mercaderies (pertinences) a terra.
L'Eiríkur el Roig va convidar en Þorgils a estar-se a casa seva i també tots els qui en Þorgils volgués portar-hi i en Þorgils va acceptar aquesta invitació i un total de dotze homes varen anar a Brattahlíð.
Al Þorgils el varen fer seure al segon banc davant per davant de l'Eiríkur, i al seu costat i en direcció a l'entrada, en Þorsteinn, després del qual venien en Þorleifur, en Kolur i l'Starkaður.
Al Þorfinnur li varen aconseguir una dida, però ell no volia beure llet fins que no s'hagués fet fosc. Poc després fou desmamat.
L'Eiríkur no es va mostrar gaire afable envers en Þorgils i els seus acompanyants, i l'hospitalitat que els donaren no fou pas de la mena que ell, en Þorgils, havia esperat (esperava). En Þorgils es va assabentar que els seus serfs es trobaven a prop d'allà portant una vida regalada i contant ben poca cosa que fos vera de llurs viatges. En Þorgils va fer com si no ho sabés.
(Cap. 24 de la versió llarga. Però el mateix passatge del cap. 24, a la versió abreujada:)Menn komu brátt til þeirra. Bóndi sá er þar bjó næst hét Þórir. Hann bauð Þorsteini til sín og þangað fór hann. Eiríkur rauði bauð Þorgilsi til sín og það þekktist hann. Þangað fóru tólf menn með honum. Þorgilsi er skipað gagnvart Eiríki og þar utar frá sat Þorleifur, þá Kolur, þá Starkaður. Þorfinni var fengin fóstra og vill hann ekki mjólk drekka fyrr en myrkt var. Þá var hann af brjósti vaninn. Ekki var Eiríki margt til Þorgils og var vistin með minna þokka veitt en Þorgils hugði. Það frétti Þorgils að þrælarnir voru þar í landi og lét eigi sem hann vissi.
— — — Aviat hi acudí la gent. El bóndi que vivia més a prop d'ells es deia Þórir. Aquest va convidar en Þorsteinn a estar-se a casa seva i en Þorsteinn hi va anar. L'Eiríkur el Roig va convidar en Þorgils a estar-se a casa seva i en Þorgils va acceptar aquesta invitació. En Þorgils hi va anar acompanyat d'onze homes.
Al Þorgils el varen fer seure davant per davant de l'Eiríkur, i en Þorleifur, en Kolur i l'Starkaður varen seure al seu costat en direcció de cap a la porta.
Al Þorfinnur li varen aconseguir una dida, però ell no volia beure llet fins que no s'hagués fet fosc. Poc després fou desmamat.
L'Eiríkur no es va mostrar gaire afable envers en Þorgils, i la hospitalitat que hi va rebre fou menor de la que ell, en Þorgils, havia esperat. En Þorgils es va assabentar que els seus serfs es trobaven allà, però va fer com si no ho sabés.Konungur brosti at ok mælti: “Illa var konungsdóttir vǫnd.” (VS. Ed. Uwe Ebel (1997), cap. 12, pàg. 36 — — — El rei va somriure en sentir aquestes paraules i va dir: “Mal costum per a la filla d'un rei!” En Baetke 1987⁴, pàg. 714, tradueix així aquest passatge: das war eine üble Gewohnheit für eine Königstochter.Eftir um sumarið bjó Bárður skip sitt til Noregs og gefur Gunnar honum gjafir. Gunnar sendir Haraldi konungi þrjá gripi. Það var hvítabjörn fulltíði og vandur ágæta vel. Annar gripur var tanntafl og gert með miklum hagleik. Þriðji gripur var rostungshaus með öllum tönnum sínum. Hann var grafinn allur og víða rennt í gulli. Tennurnar voru fastar í hausinum. Var það allt hin mesta gersemi.— — — L'estiu següent, en Bárður va aparellar el seu vaixell per a tornar cap a Noruega i en Gunnar li va donar regals perquè els portés [al rei Haraldur]. En Gunnar va enviar [de regal] tres objectes preciosos al rei Haraldur: [El primer] era un ós polar adult i excel·lentment ensinistrat. El segon objecte preciós era un joc de [hnef]tafl d'ivori de morsa fet amb gran habilitat (amb molt de talent). El tercer objecte preciós era un crani de morsa amb totes les seves dents. Tot el crani estava recobert de gravats (?) i incrustat pertot arreu d'or. Les dents estaven fixes en el crani. Tot això representava el tresor més gran que un pugui imaginar-se.
En Baetke 1987⁴, pàg. 207, tradueix així el verb grafa: 3. eingraben, einritzen, gravieren, però no reïxo a imaginar-me què està descrivint realment l'autor de la saga
|
|