HILDIBRANDSKVIÐA





  Versió norrena de la Cançó de Hiltibrand feta per Wolfgang Lange (1915-1984) a finals dels anys seixanta i transcrita per Klaus Düwel a l'obra ressenyada a baix. Per mancances tipogràfiques -la major part de fonts no tenen pas el caràcter unicode ǫ = ǫ-, substituïm la o caudada de l'original per ö.
  En roig, versió de Wolfgang Lange
  En verd, versió de Jón Helgason



1 Heyrðak segia   í sögom gotna
  Heyrða eg segja   [í sögum fornum]
  at einir hittosk   hrotta meiðar
  að afreksmenn   einir mættist,
  Hildibrandr ok Höðbrandr   ór heriom tveim.
  Hildibrandur og Höðbrandur   úr herjum tveim.
4 fœrðosk í brynior   feðgar báðir
  Færðust í brynjur   feðgar báðir
  greiddosk gunnhami,   gyrðosk sverðom
  gráa gunnhami,   gyrðust sverðum
  höldar yfir hringa   er til hildar riðo.
  höldar, yfir hringa,   er til hildar riðu.
       
  Hildibrandr mælti, Herbrands sonr:   sá var halr eldri,
  Hildibrandur mælti Herbrands sonur,   sá var halur eldri
  [fyrir hærum grár],
8 lífs fróðari   ok fregna tók
  fjörs fróðari,   og fregna tók
  fáom orðom   hverr hans faðir væri
  fáum orðum,   hver hans faðir væri
  fira í fólki...   ...
  fira í fólki...   ...
  ...   eða hveria frændr þú átt.
  ...   „eða hverja frændur þú átt.
12 ef þú mér einn nefnir   aðra ek veit
  Ef þú mér einn nefnir   ég aðra veit,
  barn í konungsríki   kunn er mér öll hölda þióð.
  knapi, í konungsríki,   kunn er mér öll jörmunþjóð.“
       
  Höðbrandr mælti   Hildibrands sonr:
  Höðbrandur mælti   Hildibrands sonur:
  svá hafa sagt mér   sifiar várir
  „Svo hafa sagt mér   sannorðir menn,
16 fornir ok fróðir   þeir er fyrrom váro
  fornir og fróðir,   þeir er fyrrum vóru,
  at Hildibrandr hét faðir minn   ek heiti Höðbrandr.
  að Hildibrandur hét faðir minn,   ég heiti Höðbrandur.
  austr veik hann þangat   flýði Auðvakrs heipt
  Austur veik hann löngu,   flýði Auðvakurs heift,
  með Þióðreki   ok þegna fiöld.
  með Þjóðreki   og þegna fjöld,
20 en sorgfull eptir   sáto í landi
  en lítil eftir   í landi sátu
  brúðr í búri   barn óvaxit
  brúður í búri,   barn óvaxið,
  arflaus bæði   þá hann austr reið.
  arfræningjar,   er hann austur reið.
  síðan þarfnaðisk   Þióðrekr löngom
  Síðan þarfnaðist   Þjóðrekur löngum
24 föðor míns   hann var frændlauss maðr.
  föður míns,   hann var frændlaus maður.
  var hann Auðvakri   ofreiðr mikit
  Auðvakri var hann   ofreiður jafnan,
  þegna þekkastr   með Þióðreki.
  þegna þekkastur   með Þjóðreki.
  æ var hann fyrst í fólki   ok fúsastr hildar
  Æ var hann fyrstur í fólki   og fúsastur hildar,
28 flestom kunnr   frœknom mönnom.
  flestum var hann kunnur   fræknum mönnum.
  [...]   [...]
  Þess er mér engi von   að hann enn lifi.“
       
  virði þat ok viti   inn virki guð
  „Heyri það jörmunguð   (kvað Hildibrandur)
  at þú aldregi orðom   skiptir við þann mann
  að enn þú aldregi   orðum skiptir
32 er þér nánari væri   [...]
  við neinn þann mann   er þeir nánari væri.“
  vatt hann af armi   undna bauga
  Vatt hann sér af armi   undna bauga,
  keisara gull   er konungr gaf
  keisaragull,   er honum konungur gaf,
  Húna dróttinn:   nióta skaltu heill giafar.
  Húna drottinn,   „að ég þér nú til hylli gefi.“
       
36 Höðbrandr mælti   Hildibrands sonr:
  Höðbrandur mælti   Hildibrands sonur:
  með geiri skal maðr   við giöfom taka
  „Með geiri skyli   við gjöfum taka,
  oddr oddi í gegn   [...]
  oddur gegn oddi   ...
  á hverfanda hvéli   er Húni þér hiarta
  Lævís ertu karl   úr liði Húna,
40 spenr mik þínom orðom   vilt at mér spióti verpa.
  spenur mig þínum orðum,   vilt að mér spjóti verpa,
  öllom aldrdögom   hefr þú illgiarn verit.
  aldraður orðinn,   hefur æ illgjarn verið.
  þat sögðo mér   sælíðendr
  Það sögðu mér   sælíðendur
  vestr yfir vendilsió   at hann veginn sé
  vestur yfir vendilsjó   að hann veginn sé.
44 dauðr er Hildibrandr   Herbrands sonr:
  Dauður er Hildibrandur   Herbrands sonur.“
       
  Hildibrandr mælti   Herbrands sonr:
  Hildibrandur mælti   Herbrands sonur:
  gørva ek sé   á gerðom þínom
  Glöggt fæ ég séð   á gerðum þínum
  at þú hefr heima   hilmi góðan
  að þú hefur heima   harra góðan,
48 varðstatto rekinn   ór ríki þesso.
  eigi varstu rækur gjör   úr ríki þessu.“
       
  þat veit alfaðir   ósköp vaxa.
  „Það veit alvaldur guð (kvað Hildibrandur),   ósköp vaxa!
  sex tigu vetra   hef'k vikinn frá landi
  Sex tigu missera   hef ég sveimað erlendis,
  æ var mér skipað   í skotmanna lið
  — æ var mér þar skipað   í skotmanna lið —,
52 svá't mér við borg öngva   varð bana auðit
  svo að mér við borg öngva   varð bana auðið.
  nú skal mik sváss mögr   sverði höggva
  Nú skal mig svás kundur   sverði höggva,
  brytia með sínom brandi   eða at bana honom verða'k.
  brytja með sínum brandi   eða ég honum að bana verða.
  þó knátto auðveldla   ef þér elion dugir
  Þó mun þér nú auðsótt,   ef þér eljan dugir,
56 af svá három manni   herföng vinna
  af svo hárum karli   herföng vinna,
  valrauf ræna   ef þú til þess rétt hefr.
  remmast af ránsfeng,   ef þð til þess rétt hefur.
  sá sé nú argastr   austanmanna
  Sá sé nú argastur (kvað Hildibrandur)   austanmanna
  er þér vígs varni   ef þik vega lystir
  er þér vígs varni,   alls þig vega lystir,
60 grimrar gunnar   nú skal görla reynt
  grimmrar gunnar;   nú skal gjörla reynt,
  hvárr hrósask skal   herklæðom annars
  hvor hrósað fær í dag   herklæðum annars
  ok báðom þessom   bryniom ráða.
  og báðum þessum   brynjum ráðið“
       
  þá byrioðo þeir fyrst   fleygia aska
  Þá börðust ৬eir fyrst   fleygum öskum,
64 skörpom skúrom   svá't í skiöldom stóðo.
  skörpum skúrum,   svo að í skjöldum stóð.
  tráðo til staðar   steinborð klufo
  Gengust að sterkir,   steinborð klufu,
  hiuggo hiörvi   hvíta skiöldo
  hjuggu harðlega   hvíta skjöldu,
  unz lindir þeim   litlar urðo
  unz lindir þeim   litlar gerðust
68 vegið með vápnom   <...>
  vegið með vopnum   ...


Bibliografia: Düwel, Klaus, “Das altnordische "Hildebrandslied" nach Wolfgang LANGE”. Dins: Hermann Reichert, i Günther Zimmermann (curadors), Helden und Heldensage - Otto Gschwantler zum 60. Geburtstag. Wien: Fassbaender, 1990 (Philologia Germanica, 11). Pp. 57-63.
  Jón Helgason (þýðandi). "Hildibrandskviða". Dins: Jón Helgason, Ritgerðakorn og ræðustúfar. Reykjavík: Félag íslenzkra stúdenta í Kaupmannahöfn, 1959. Pp. 61-77. La traducció es troba a les pp. 62-67.